برخی می پندارند برای رسیدن به مقامات معنوی، باید بسیاری از نعمت های پروردگار را بر خود حرام کنند و از آن ها بهره نگیرند. از این رو، می کوشند با پرهیز از خوردنی ها و نعمت های گوناگون خداوند، برخود و خانواده ی خویش، سخت گیری کنند.
چنین رفتاری، آنان را به مراتب قرب معنوی نمی رساند، بلکه به چاه کفران و گمراهی در خواهد افکند. رشد مادی و معنوی، به سلامت مزاج و روح آدمی بستگی دارد و این مسأله، هنگامی برای او فراهم می آید که در مسیر طبیعی و در چارچوب حلال و حرام الهی، گام بردارد. سخت گیری بی مورد، روح و جسم انسان را بیمار و به کسالت و ملال دچار می کند.
در نتیجه، پیمودن مسیر تعالی بر او ناممکن می شود. پیامبر رحمت در تشبیه هشدار دهنده ای می فرمایند:
إِنَّ مُحَرِّمَ الْحَلالِ کَمُحَلِّلِ الْحَرامِ.
کسی که حلال خدا راحرام می کند، مانند کسی است که حرام خدا را حلال می کند.
نظرات شما عزیزان: